Na śmierć Dominika Szymańskiego z Bieżunia

Ten wiersz znalazłem w Internecie. Nie wiem kto jest jego autorem i mam nadzieję, że nie nie obrazi się on (ona) o to, że go opublikowałem. Wiersz jest poświęcony pamięci 14-letniego Dominika Szymańskiego z Bieżunia, który z powodu szykan rówieśników i bierności otoczenia odebrał sobie życie. Oprawcy nie dali mu spokoju także po śmierci.

___________________________________________

Na śmierć Dominika Szymańskiego z Bieżunia

Gromado gimnazjalnych katów,

tchórzy odważnych tylko w kupie,

szczujnio bezmózga, ćmo psubratów,

której krew w butach czarno chlupie,

ty mieczu ślepy w mnogiej ręce,

dziarski oddziale Gimbazjugend,

(karma niech płaci wam w udręce!) –

pokłońcie się przed dziecka trupem.

Biskupie w różach i koronkach,

który nie wzgardzisz żadnym wiecem

gdzie możesz o genderach chrząkać

(chociaż się przyjaźniłeś z Paetzem),

ty, który się „pochylasz z troską”,

z kibolem w jeden spięty supeł,

jątrząc pod Matką Częstochowską –

pokłońże się przed dziecka trupem.

Inkwizytorze, kij ci w oko,

od „w żyłach gejów płynie szambo”,

specu od pracy rur i tłoków,

pseudonauki, mambodżambo,

który pakujesz miłość w błoto

i wszędzie widzisz tylko dupę,

obsesjonacie, kryptocioto –

pokłońże się przed dziecka trupem.

Dziewico z PiS patentowana,

ty Grajo, co udajesz Grację,

z wachlarzem, grubo pudrowana,

która opiewasz prokreację,

chcąc odpór dać „improduktywom”,

choć całe życie siejesz rutę,

skisła megiero, babo-dziwo –

pokłońże się przed dziecka trupem.

Ty, obwiązany muszką bucu,

piąta kolumno putinowska,

ajatollachu nastokuców,

hetmanie armii całej w krostach,

sarmato z podrabianym herbem,

co warzysz antyhomosiową zupę,

raz młotem cię, a raz cię sierpem –

aż skłonisz się przed dziecka trupem.

Brunatny, nomen omen, świrze,

od „kościół, szkoła i strzelnica”,

co Boga chciałbyś, bohatyrze,

intronizować, a zohydzasz,

który byś, gdyby dać ci władzę,

powołał zaraz Einsatzgruppen,

padalcu, płazie, glizdo, gadzie –

pokłońże się przed dziecka trupem.

Ty, katecheto z mózgiem zżartym

„Gościem”, kościelnych ław ozdobo,

który, autorytetem wsparty,

uczysz, że ”homo jest chorobą,

a w domu trzepiesz kapucyna,

ciesząc się tajnym pedo-tubem,

nie kłam, że to nie twoja wina –

i pokłoń się przed dziecka trupem.

Wy, publicyści pism prawilnych,

drżący przed „urażeniem wiernych,

biorący zawsze stronę siły,

kliko wpływowych, chociaż miernych,

co każdą podłość będziesz głosić,

byle zblatować się z biskupem,

i trzepać kasę z klikalności –

pokłońcie się przed dziecka trupem.

Internetowy zgniły mędrku,

co „nie jest homofobem, ale”,

który przechodzisz jakże prędko

od „moim zdaniem” do „pedale!”,

besserwisserze-skatologu,

co wargą z rynsztokowym brudem

bełkotać czelność masz o Bogu –

pokłońże się przed dziecka trupem.

I wy, po wierzchu pobieleni,

co „macie gejów wśród przyjaciół",

ale przy świątku ni niedzieli

nie pomożecie swemu bratu,

którzy poglądy macie wzniosłe,

ale co mszę trzęsiecie kuprem,

tak was przeraża spór z proboszczem –

pokłońcie się przed dziecka trupem.

Reszto: Frondowe redaktory

(zwłaszcza ty, spasły nadpapieżu!),

podłości katalizatory,

pleniące się jak korzeń perzu,

eksperci, purpuraci, szuje,

świętojebliwe pańcie chude

(a tutaj niech się rym zmarnuje) –

pokłońcie się przed dziecka trupem.

Trup jeszcze świeży, ledwo ostygł

i wiem, że wiele ich ostygnie

nim się was, gzy, szakale, osły,

chwyci za kark i nisko przygnie.

Z wyboru – nie z krwi! – plemię sucze,

jeszcze się zdusi waszą butę

aż, skomląc, że się was „wyklucza” –

przed dziecka się skłonicie trupem.